For English scroll down to the second part

Het is een tijdje geleden dat ik een update heb geplaatst, van de ene kant schaam ik me er wel een beetje voor, van de andere kant ik heb de laatste 2 maanden als een soort stroomversnelling beleefd. Zoveel, zo mooi maar ook zo druk. Daarom zal ik mijn belevenissen in een paar kleine verhaaltjes aan je vertellen. Dit is de eerste. We waren in Ecuador, net gearriveerd, proberen de verschillen te bevatten met Peru….

Diep in de Amazone, een compleet andere wereld

Mathias de Kinkajoe

Na mijn introductie in Quito zijn de verwachtingen hoog. Een busritje van 6 uur naar Puyo, dan overstappen op een lokale bus in de richting van Arajuno die nog eens 45 minuten duurt en dan een wandeling, downhill, van een half uurtje. Uiteindelijk beland ik op het project. Ik wordt verwelkomt door Flavio en Franzi, de coordinators van het project. Het is inmiddels snel donker geworden. De zon valt op de evenaar letterlijk in een half uur achter de horizon. Ik krijg een korte rondleiding in de lodge. Het is beperkt, de tune van Expeditie Robinson spookt door mijn hoofd. 2,5 uur elektriciteit per dag, alleen koud water, geen koeling voor voedsel en dus een beperkt dieet, slapen in houten hutjes en allerlei beesten op de loer. De 2 poezen die je leftover pizza jatten, of kakkerlakken ter grote van een vuist. Gigantische spinnen die je in je teen willen bijten. Maar de leukste zijn slangen, aangezien je in de middle of nowhere bent kunnen deze uit de kluiten gewassen regenwormen je in een half uurtje omleggen. Daarnaast regent het elke dag een paar keer. De momenten dat het droog is veranderd het ook direct in een stoompan, warm en een vochtigheid waar je een fiets tegen kunt parkeren. Dit vergt enig aanpassingsvermogen van een paar dagen, maar het is zeker de moeite waard!

Flavio en zijn familie van Sacha Yacu

De familie Alvarez is de eigenaar van het project waar ik de aankomende 4 weken werk. Zij hebben dit initiatief opgezet en ontvangen al 10 jaar lang vanuit alle windstreken via de Ecuadoraanse overheid allerlei dieren die thuis horen in de Amazone maar hier om verschillende redenen niet leefden. Doordat de overheid ocelots, kinkajoes, stinkdieren, schildpadden, diverse soorten apen en vogels en ga maar door aflevert zonder financiële bijdrage is het project compleet afhankelijk van donaties en vrijwilligers. Het is geen dierentuin en dus niet te bezoeken, dit om de contact tussen de dieren en mensen beperkt te houden. Coordinators zijn Flavio en zijn vriendin Franzi, daarnaast helpen Flavio’s broers en zussen in hun vrije tijd vaak mee. De vader van Flavio is vooral bezig met constructiewerkzaamheden. Deze blijven continu doorgaan en het mooie is dat ze alles bouwen met de natuurlijke materialen uit de Amazone.

Hard werken voor het goede doel

Constructieproject nieuwe slaapzalen en keukengebouw

De 4 weken dat ik hier verblijf hou ik me vooral bezig met constructiewerk, voeren van de dieren, repareren van kooien, schoonmaken en vangen van vissen en sprinkhanen voor de dieren. Erg uitgebreid dus. In de tijd dat ik op het project mee help bouwen we een nieuwe keukengebouw op de nieuwe locatie. Vanwege een landslide is de huidige locatie de laatste jaren in zijn geheel 2 meter verschoven en is het dus nodig om nieuwe locatie in te nemen. We werken elke dag zo’n 7 uurtjes, eten gezamenlijk, en sluiten de dag vaak af bij het kampvuur met een drankje en een hapje. In het weekend vertrekken we vaak al op tijd naar Baños, het outdoorcentrum van Ecuador. Lekker ongezond eten en dan later lekker op stap.

Veel nationaliteiten en achtergronden

Op het project kunnen zo’n 25 vrijwilligers tegelijk aan de slag. Niet dat het altijd het geval is maar ze hebben er de plek voor. Op de dag dat ik arriveer is er maar 1 andere vrijwilliger aanwezig. Ze verteld me dat er de volgende dag een groep van 17 personen zal komen. Blijkt dat ik deze groep al ken! Het is een groep jongeren van tussen de 18 en 21 jaar oud welke ook op de San Blas Spanish School in Cusco was toen ik mijn afscheidsfeestje had. Ik verblijf 2 weken met hen en daarna ruil ik ze in voor 6 superleuke eenlingen. Dat is eigenlijk het leukst, als iedereen solo aan komt waaien, totaal verschillende karakters. En het is dan zo gaaf als dat zooitje ongeregeld dan ook nog klikt.

Afscheid nemen en op naar een nieuwe roadtrip

Doodshoofdaapje

Uiteindelijk komt ook aan dit avontuur een einde. We hebben een boel bereikt in vier weken. Het nieuwe keukengebouw staat, bijna alle kooien zijn opgeknapt en de diertjes hebben het prima naar hun zin. Tijd dus om afscheid te nemen, nooit leuk maar op de een of andere manier begin ik er een handigheid in te krijgen. Of dat dan weer goed is weet ik eigenlijk ook niet. Maargoed, vlug mijn tas pakken en op naar Quito. Mijn maatje Ralf komt morgen aan om 4 weken met me mee te reizen en ik heb daar ontzettend veel zin in!

English version

Day 231 | Amazone, four weeks primitive circumstances!

It’s been awhile since I’ve posted an update. On the one hand I’m a little ashamed. On the other, I’ve spent the last two months living to the fullest. I have done so many things, all of it beautiful. This is why I will tell you my , try to contain differences with Peru…experiences in a few short stories. Here is the first: We just arrived in Ecuador try to find out the differences with Peru…

Deep in the Amazon, a completely different world

After my introduction in Quito the expectations were high. There is a six hour bus ride to Puyo, a 45 minute bus ride on a local bus, finished with a walk downhill for half an hour. Eventually I end up on the project where I am welcomed by the coordinators Flavio and Franzi. It gets dark very quickly. The sun falls on the equator literally a half an hour behind the horizon. I get a brief tour of the lodge and find that accommodation is very minimal. We get 2.5 hours of electricity a day, only cold water, no refrigeration for food so therefore a limited diet, and are sleeping in wooden huts with all manner of beasts lurking. The two cats that steel your pizza breakfast, cockroaches the size of your fist, giant spiders that want to bite your toe. But the best are snakes. These oversized earthworms can kill you in half an hour if you’re in the middle of nowhere. In addition, it rains several times a day and the times it is dry it changes directly into a steamer, warm and humid. This requires some adaptability for a few days, but it’s definitely worth it!

Flavio and his family of Sacha Yacu

The Alvarez family is the owner of the project I’m working for the next four weeks. They have launched this initiative and for 10 years has received all kinds of animals via the Ecuadorian government. These animals belong in the Amazon but haven’t lived there for various reasons. Because the government delivers ocelots, kinkajous, skunks, turtles, and several species of moneys and birds without financial contribution the project is completely dependent on donations and volunteers. It is not a zoo, so there are no visitors in order to keep the contact between the animals and humans to a minimum. Flavio and his girlfriend Franzi are the coordinators, but Flavio’s siblings are also helping in their free time. Flavio is primarily engaged in construction work that is continuously ongoing. The beauty of it is that they build with all natural materials from the Amazon.  

Hard work for a good cause

The four weeks I stay here I’ll primarily be engaged with construction work, feeding the animals, repairing cages, cleaning, and catching fish and grasshoppers for the animals. Very extensive. During the time I was helping on the project we built a kitchen at the new location. Due to a landslide the current location in the last few years shifted 2 meters and it is therefore necessary to move elsewhere.  We work every day about 7 hours, eat together, and end the day often at the campfire with a drink and a snack. On weekends we often leave to Baños, the outdoor center of Ecuador. Delicious unhealthy eating and partying.   

Many nationalities and backgrounds

The project can have 25 volunteers working at once. This is not always the case, but they have the space for it. On the day I arrived there was only one other volunteer present. She told me that the next day there will be a group of 17 people. It turns out I already know this group! It is a group of young people between 18 and 21 years old who were also at the San Blas Spanish School in Cusco when I had my farewell party. I stayed two weeks with them and then traded them in for six super fun loners. That’s actually the most fun, when everyone comes in solo and has different characters. It is awesome when it turns out that the motely crew perfectly fits together.

Saying goodbye and moving on to a new road trip

Eventually this adventure is also coming to an end. We have achieved a lot in four weeks. The new kitchen building is done and almost all cages have been refurbished; the animals have lots of fun. I never enjoy saying goodbye but have started to get more comfortable with it. I don’t know if that’s a good thing. Anyway, I quickly grab my bag and go on to Quito. My mate Ralf is arriving tomorrow there and is going to travel with me for four weeks. I really look forward to that!